Płyta kompaktowa i DVD. Na pierwszy ogień musi iść film. WIDT to kolektyw stworzony przez siostry: Antonina Nowacka śpiewa (też w duecie ANRS i z zespołem kIRk) i odpowiada za muzykę, Bogumiła Piotrowska – za generowane na żywo wizualizacje. W zeszłym roku wydały materiał na kasecie VHS.
Jedna z najciekawszych grup sceny awangardowej nagrała trzeci album. Wydawcą jest wytwórnia Asfalt, której nakładem przez wiele lat ukazywały się produkcje O.S.T.R.-a czy Fisza i Emade. kIRk i hiphopowy Asfalt... Ucieczka przed etykietkami?
Drugie wydawnictwo Mszy Święta w Altonie przynosi dwie istotne zmiany: zamiast kasety płyta, zamiast koncertu – studio. Ten poważny, obudowany teorią projekt przynosi muzykę sprawiającą przyjemność i pobudzającą wyobraźnię.
Druga płyta improwizującego tercetu międzymiastowego. Filip Kalinowski używa gramofonu, Paweł Bartnik elektroniki, a Olgierd Dokalski – trąbki. To nie jest tak, że trębacz lata sobie jak chce po zgrabnie ułożonych na komputerze tłach. Nie, każdy z trójki na bieżąco buduje nastrój, wpływa na kierunek działań pozostałych.
Byłem na festiwalu LDZ w Łodzi. Udał się bardzo. Od koncertów, przez panel i spotkania branżowe i towarzyskie, po zakupy płytowe i kasetowe. Przyszłoroczna edycja, trzecia, może potrzebować większego lokalu.
Są dobre wiadomości o artystach, których cenię. Karolina Cicha zdobyła Grand Prix festiwalu Nowa Tradycja, pisałem o nim w „Gazecie” w czwartek. Nie chwaląc się, byłem bardzo przewidujący i dałem jej nazwisko jako przykład tego, o co chodzi w całym tym festiwalu i konkursie dla młodych artystów. Karolina Cicha jest najlepsza, jej ostatnią płytę „Miękkie maszyny” recenzowałem już dość dawno i mam nadzieję, że z nowego projektu wykluje się nagranie dające jeszcze więcej satysfakcji. Na Nowej Tradycji dostała też parę innych nagród, może więc wreszcie zyska uwagę, jaka od dawna jej się należy.
Zespół Drekoty, moje faworytki z ostatnich lat, ma nowy teledysk. Razem z Drekotami zaczęło się jakieś moje nowe życie, zobaczyłem, że muzyka może być oryginalna, piękna i emocjonalna. Jakoś tam moja i jednocześnie wbrew mnie kompletnie. Taka ciekawa po prostu, wciągająca. Że to jest zagadka, nad którą warto się pogłowić, w której poszperać. Niekoniecznie po to, żeby zrozumieć, nie żeby znaleźć, ale żeby szukać. Może się wydarzać coś nowego, nie jestem skazany na to, żeby czekać na polskie LCD Soundsystem, na nowego Cheta Bakera.
Coraz bardziej szacowne wydawnictwo FYH Records wydaje za to epkę grupy Judy’s Funeral. Taka to epka, że prawie płyta – ponad 20 minut muzyki, a poza tym już cała w necie. Może to i dobrze, kupią uzależnieni, których zdąży jeszcze przybyć. Ja sam na razie zaczynam słuchać i mieści mi się to jakoś w co bardziej energicznych dokonaniach trójmiejskiej sceny, z 1926 albo mocnymi fragmentami Ampacity. Trochę tam punk rocka, jest nawet coś w rodzaju grubszego Sisters Of Mercy. Będę się przysłuchiwał. Producentem nagrań jest Goran Miegoń.
Jeszcze kIRk. Wydali w tym roku dwie płyty – i jeszcze im mało. Po skandalu w Genewie, gdy z hotelu skradziono im laptopy z muzyką na nowym album i kawałem dotychczasowego dorobku, zespół szykuje się do wydania nowej epki własnymi siłami. Oprócz nowych utworów przewidziane są tam remiksy Teielte i Napszykłat. kIRk prosi o wsparcie, dlaczego więc nie dopłacić im do wydania? Parafrazując sprzedawców kosmetyków, kIRk jest tego wart.
