Menu Zamknij

Autor: Maciej Piotrowski

Kanye West – My Beautiful Dark Twisted Fantasy

Największe ego w hip-hopie na swo­jej pią­tej pły­cie jest wię­cej niż pro­du­cen­tem. Oprócz hip-hopu chce być naj­więk­sze w jesz­cze kil­ku kon­ku­ren­cjach. Kanye West wycho­dzi z kry­zy­su i nagry­wa pio­sen­ki po sześć, sie­dem i dzie­więć minut. Odkrył już wszyst­kie kar­ty czy może za chwi­lę zro­bi coś jesz­cze lepszego?

Klaxons – Surfing The Void

Zaskoczyć kogo­kol­wiek czym­kol­wiek w dzi­siej­szych cza­sach? Duży wyczyn. W 2007 roku doko­na­li tego chłop­cy z Klaxons. Połączyli house z roc­kiem, dopro­wa­dza­jąc do eks­ta­tycz­nych spa­zmów (to aku­rat żaden wyczyn) bry­tyj­ską pra­sę muzycz­ną, któ­ra poczu­ła się w obo­wiąz­ku obwo­łać mło­dzia­ków kró­la­mi nowe­go gatun­ku nu rave. Uwagę przy­ku­wa­ły rów­nież tek­sty, osa­dzo­ne w świe­cie scien­ce fic­tion, gwiezd­nych podró­ży, Atlantydy, wzbo­ga­co­ne odwo­ła­nia­mi do Pynchona, Prousta i tuzi­nów innych panów. Debiut „Myths Of The Near Future” poko­nał w wal­ce o pre­sti­żo­wą Mercury Music Prize m.in. Amy Winehouse. Przyszłość, o któ­rej śpie­wa­li, wyda­wa­ła się świe­tli­sta jak zło­ci­ste skany.

Arcade Fire – The Suburbs

Znamy kil­ka histo­rii arty­stów, któ­rzy zna­leź­li się w trud­nej sytu­acji – bo nagra­li zna­ko­mi­cie przy­ję­tą pły­tę. Po obo­wiąz­ko­wych wypa­dach na rynek nie­ru­cho­mo­ści i nasy­ce­niu swo­je­go ego entu­zja­stycz­ny­mi recen­zja­mi musie­li zmie­rzyć się z pyta­niem: co dalej? Większość twór­ców, może z powo­du nasy­ce­nia, wybie­ra ambit­ne poszu­ki­wa­nie nowej dro­gi. Nawet jeśli jest uda­ne, postrze­ga­ne przez pry­zmat wcze­śniej­sze­go osią­gnię­cia wypa­da blado.