Ona nie jest tym, czym się wydaje, ale czyta się świetnie. Książka deWitta to rozkoszna powieść przygodowa z pięknym literackim językiem i cudowną dawką absurdu. Coś dokładnie mojego.
Varga w formie. Ironiczny i melancholijny jak dawniej, ale bardzo zmysłowy, i to nie tylko gdy rzecz dotyczy gulaszu, wina i papryki. „Sonnenberg” kojarzy mi się z trochę zapomnianą „Karoliną” i z najbliższymi kolegami pisarza.
Przeczytałem „Innych ludzi” Masłowskiej. To świetna rozrywka, objaw talentu kolejny. Jej fraza wchodzi w ręce, spróbuję od niej uciec, ale niestarannie.
W Polsce ukazała się książka „Załatw publikę i spadaj. W poszukiwaniu Jamesa Browna, amerykańskiej duszy i muzyki soul”. Dobry tytuł.
Wydana przez Czarne książka Pawła Sołtysa to rzecz dla wrażliwych od czułego i uważnego pisarza. Nie wiem, od jak dawna Sołtys pisze opowiadania, ale w swej pierwszej książce nie strzela na wiwat. „Mikrotyki” to kąpiel w melancholii.
Zanim ktoś sięgnie po książkę Remigiusza Ryzińskiego, powinien uświadomić sobie, że za wiele o Foucault się nie naczyta. Z Warszawą podobnie. Bardziej poprawnym tytułem dla tej książki mogłoby być „Homoseksualiści w czasach Gomułki”.
