Tym razem starałem się mówić minimum i puścić jak najwięcej muzyki. Udało się pokazać 13 utworów. Na zdjęciu wczesna Courtney Barnett, w dalszym planie Nac/Hut Report, wszaniec i inni.
Finezja zabija piękno futbolu, jak mawia trener Piechniczek, dlatego raz jeszcze mało finezyjnie opowiadam o piłce. Niemniej nie aż tyle co ostatnio – zmieściło się dużo więcej piosenek.
Minął efekt nowości, ale działać trzeba dalej. Oczywiście nie mam na myśli mojej audycji w Radiu Kapitał, tylko rok 2020. W nowym programie udało się zawrzeć sporo nowego, parę nieco zapomnianych rzeczy i pewien unikat.
Dawno niczym się tak nie jarałem. W niedzielę nadałem pierwszą audycję w historii mojego życia. Z odtworzenia, bo przecież w prawdziwym studiu na żywo miałbym problem z moim niemłodym sercem.
Jak to szło – o muzyce/filmie/czymkolwiek pisać w sposób osobisty? Włączać własne doświadczenie, własną perspektywę w opis płyty czy koncertu? Spróbujmy.
30 lat i 2 dni temu wyszła pierwszy raz „Wyborcza”. W ’89 roku kończyłem pierwszą klasę podstawówki nr 326 i oczywiście nie miałem pojęcia, że w „Wyborczej” przepracuję prawie pół życia, że poznam ludzi, którzy tę gazetę stworzyli, a wreszcie że pod wpływem ich i jej stanę się osobą, którą jestem dzisiaj. Takie rzeczy się dzieją, czytasz coś dzień w dzień i to ci mebluje głowę.
