Minął efekt nowości, ale działać trzeba dalej. Oczywiście nie mam na myśli mojej audycji w Radiu Kapitał, tylko rok 2020. W nowym programie udało się zawrzeć sporo nowego, parę nieco zapomnianych rzeczy i pewien unikat.
Dawno niczym się tak nie jarałem. W niedzielę nadałem pierwszą audycję w historii mojego życia. Z odtworzenia, bo przecież w prawdziwym studiu na żywo miałbym problem z moim niemłodym sercem.
Jak to szło – o muzyce/filmie/czymkolwiek pisać w sposób osobisty? Włączać własne doświadczenie, własną perspektywę w opis płyty czy koncertu? Spróbujmy.
30 lat i 2 dni temu wyszła pierwszy raz „Wyborcza”. W ’89 roku kończyłem pierwszą klasę podstawówki nr 326 i oczywiście nie miałem pojęcia, że w „Wyborczej” przepracuję prawie pół życia, że poznam ludzi, którzy tę gazetę stworzyli, a wreszcie że pod wpływem ich i jej stanę się osobą, którą jestem dzisiaj. Takie rzeczy się dzieją, czytasz coś dzień w dzień i to ci mebluje głowę.
Piątek. Odpoczywam w domu po pracy, słucham zeszłorocznej płyty Wilhelma Brasa, pięknie brzmi i pięknie wygląda, przeglądam artykuły, na które nie było czasu w ciągu dnia. Myślę o pisaniu, o pracy i o reporterce.
Poprzedni kawałeczek wysyłałem w pośpiechu tuż przed koncertem Lei Bertucci w synagodze. Dlatego tam zaczynam dzisiejszy.
