Dowód na to, że nie taki straszny underground, jak go malują. [haven] zdarzyło się wydać płytę w brytyjskiej wytwórni Tympanik Audio, a „Noir” to już szósty jego materiał. Zaskakująco bezpośredni i przystępny, choć nie błahy.
Co jest najważniejsze w muzyce pop? Bez dobrego wokalu trudno o porządną piosenkę. To głos i melodia zapadają w pamięć i pobudzają wyobraźnię. Dawno nie było w muzyce głosu tak przejmującego jak ten, którym dysponuje Archy Marshall, wokalista, producent i grafficiarz z południowo-wschodniego Londynu.
Nie ma oczywiście żadnego chóru. Za chór wystarczy głos Justina Vernona. Volcano Choir, projekt starszy niż Bon Iver, wraca po czterech latach. Pierwszy album „Unmap” Vernon „zrobił” przez internet z muzykami Collections of Colonies of Bees. „Repave” to już w pełni zespołowa płyta, mniej eksperymentalna. Piosenki, przeboje.
Był w jednej z najważniejszych grup lat 80. – hałaśliwym Hüsker Dü. Solo nagrywa nieczęsto, ale za to ambitne rzeczy. Nowy album Granta Harta odnosi się do „Raju utraconego” Miltona i tego, jak „widział” go zmarły przyjaciel Harta, William S. Burroughs.
Druga płyta improwizującego tercetu międzymiastowego. Filip Kalinowski używa gramofonu, Paweł Bartnik elektroniki, a Olgierd Dokalski – trąbki. To nie jest tak, że trębacz lata sobie jak chce po zgrabnie ułożonych na komputerze tłach. Nie, każdy z trójki na bieżąco buduje nastrój, wpływa na kierunek działań pozostałych.
Podróże w czasie dostępne dla każdego! Oto wreszcie ukazał się album zespołu, który na przełomie lat 80. i 90. był równie ważny jak Pixies czy Faith No More. W ogóle muzyka była wtedy ważna, artysta był ważny. Kevin Shields, lider My Bloody Valentine, należy do tamtej epoki.
