Gra pozorów: „ii” jest pierwszą płytą, a debiutantami – starzy znajomi. Do nowego zespołu fiński perkusista Tatu Rönkkö zaprosił bowiem trzech muzyków duńskiej grupy Efterklang. Piosenki zawarte na „ii” opracowali podczas miesięcznych pobytów („rezydencji”) w Finlandii, Berlinie, Stambule i na Maderze.
Nowość. Mają „własną działalność” bracia Aaron i Bryce Dessnerowie, ma wokalista Matt Berninger (w duecie EL VY), przyszedł czas na dwóch skrytych dotąd w cieniu członków The National. Bracia Bryan i Scott Devendorfowie, odpowiednio perkusista i basista wywodzącego się z Ohio zespołu, założyli nową grupę.
Doniosły powrót debiutantów z 2013 r. Drugi album brytyjskiego tria Daughter powstał w Nowym Jorku, pod okiem Nicolasa Vernhesa (producent zespołów Deerhunter, War On Drugs czy francuskiego Moodoïd). Na „Not To Disappear” Daughter ląduje gdzieś między cichutkim Low a shoegaze’owym Slowdive.
Świeżo brzmiący duet starych wyjadaczy. Historia jakich wiele: znani muzycy mieszkający w hipsterskim Portland i jeszcze gorszym Nowym Jorku grają coś, co nie przystoi im w macierzystych grupach.
Oto nadzieja popkultury: lepsza Lady Gaga, bardziej utalentowana Lana Del Rey i bardziej pyskata Taylor Swift. Z podziemnej sceny Montrealu wynurzyła się dzięki mrocznej płycie „Visions” (2012), swojej trzeciej.
Patykowaty, cierpiący na zespół Marfana Bradford Cox, rocznik ’82, już jako dzieciak postawił na muzykę. Wydawał płytę za płytą, puchło udostępniane w internecie archiwum piosenek. Tak było do momentu, gdy w zeszłym roku dyktatora zespołu Deerhunter przejechał samochód.
