Nigdym był fan Conora Obersta, spodziewałem się zatem, że sobie poużywam na kolejnym w czasach najnowszych powrocie (w przypadku Bright Eyes po 9 latach) do grania z okazji pustej kiesy. Ale nie.
Nagrana po 22 latach ciszy płyta weteranów jest tak dobra, że przyprawia o zawrót głowy. Jeżeli dla kogoś nazwa Slowdive jest świeża, może szukać skojarzeń z Cocteau Twins, Radiohead czy The xx.
Melodyjna, melancholijna, dobrze napisana – taką płytę mógłby nagrać Elvis Costello. Podobny głos miał Roy Orbison. W rękach „kiwi croonera” Marlona Williamsa każda piosenka zmienia się w czarodziejską pieśń.
Każdy kolejny album folkrockowej piosenkarki brytyjskiej Laury Marling zasługuje na najwyższą uwagę.
