Nie ma żadnego głosu, nie ma piosenek, są utwory. Ale nie takie nudne, z czapy podane, tylko wciąż zmieniające się, czy raczej zawierające w sobie kolejne mikrokompozycje. Takie matrioszki robi Psychogeografia.
Pójdę za ciosem i napiszę jeszcze o paru płytach z muzyką improwizowaną. Zazwyczaj uciekam przed czymś takim w popłochu, tu jednak jestem dopieszczony, po prostu cieszą mnie te nagrania.
Co za płyta! Trzech doświadczonych muzyków z różnych światów za punkt wyjścia obrało poezję Arthura Rimbauda (1854–91). Efekt ich badań znacznie przewyższa sumę talentów członków zespołu: wokalisty Tomasza Budzyńskiego, saksofonisty i klarnecisty Mikołaja Trzaski (poznał ich ze sobą... Andrzej Stasiuk) oraz kompozytora i producenta Michała Jacaszka.
30 lat temu zakładał The Bad Seeds. W latach zerowych czy obecnych też bez trudu znalazłby z Nickiem Cave’em wspólny język. Hugo Race, australijski wokalista i gitarzysta, grywał w filmach, pisał scenariusze, nagrywał solo, z Fatalists, współtworzy kapitalne Dirtmusic z muzykami Sacri Cuori, ale jego głównym zespołem jest The True Spirit.
Czasem zdarza się album, który niełatwo opisać, a zasługuje na więcej niż nazwanie dobrym. Tak jest z Why? Czwarta płyta zespołu Yoniego Wolfa jest jak amerykański wędrowiec, hobo – wolna, na żadnym sposobie muzycznego myślenia nie chce się zatrzymać dłużej.
Jeden z najlepszych polskich zespołów niezależnych po trzech latach od debiutu ma nowy, bardzo dobry album. Już ogrywa go w ramach trasy europejskiej, wybrał się także na koncert organizowany w Turcji przez Ministerstwo Kultury. Państwo wzięło anarchistów do reprezentacji kraju? Oni dali się przekonać? Jak dobrze, że nikt tu nie jest świętszy od papieża.
