Mniej to więcej. Album ze wstępnymi wersjami piosenek, z których Angel Olsen rok temu zbudowała płytę „All Mirrors”, jest lepszy niż tamten.
Czwarty album Nowozelandczyka Rubana Nielsona i jego kolegów z hipsterskiego Portland nie przynosi przełomu: ich zgrzytliwe piosenki nadal mieszają echa lat 60. ze współczesnością, mowa nadal jest o miłości i samotności w czasach internetu.
Przypisy do jednej z najlepszych płyt 2014 roku – „Are We There” 34-letniej Sharon Van Etten. Czarna okładka zmieniła się w białą, ale Amerykanka pozostaje w kręgu melancholijnej, zahaczającej o folk amerykańskiej piosenki.
W Polsce rozrywkowe lata 70. wracają odmienione, ale z podkreśleniem wpływu wielkich tamtych lat (vide „Przelot” Ptaków). W Stanach inaczej, młodzi artyści od starych biorą niby tylko instrumenty, ale wychodzi im muzyka nieźle zadłużona u dawnych mistrzów.
Nie ma oczywiście żadnego chóru. Za chór wystarczy głos Justina Vernona. Volcano Choir, projekt starszy niż Bon Iver, wraca po czterech latach. Pierwszy album „Unmap” Vernon „zrobił” przez internet z muzykami Collections of Colonies of Bees. „Repave” to już w pełni zespołowa płyta, mniej eksperymentalna. Piosenki, przeboje.
