Straszny teledysk do „Whole Again” tylko przeszkadza. Ma być tak: napisy, w rolach głównych, te sprawy. Szybki montaż. Detal: cymbałki, oddalenie, uniesiona ręka dzierżąca pałeczkę. Dzyń, startuje muzyka. Cięcie. Miejska noc i stopy na chodniku – taniec, podskoki. Cięcie.
W zespole o nazwie ze Stasiuka i z mapy realizuje się Ola Bilińska, do tej pory głównie wokalistka piosenkowych zespołów Płyny i Muzyka Końca Lata. W grudniu – tym razem albo bardzo mroźnym, albo wilgotnym i mglistym – wydała długo oczekiwany album, na którym rządzi już tylko ona.
Nie do wiary, że Deerhoof, zespół fundamentalny dla dzisiejszej gitarowej alternatywy, obchodzi 20-lecie. Nowy album wiecznie młodych Kalifornijczyków, już 13., w Polsce ukazuje się w Lado ABC, wytwórni muzyków tworzących warszawską scenę improwizowaną, piosenkową i awangardową.
Kolejny zespół z szerokiego kręgu warszawskich muzyków związanych ze środowiskiem wytwórni Lado ABC prowadzonej m.in. przez Macia Morettiego i Pawła Szamburskiego. Der Father są trochę jak Pictorial Candi z Candelarią Saenz Valiente na czele, trochę jak Gaba Kulka ze swoimi muzykami, zupełnie inaczej niż Babadag z Olą Bilińską.
Gdybym chciał tym tekstem naśladować wydawnictwa płytowe Lado ABC, to musiałby on być spóźniony, zabawny, świetny i powinien też być nową formą. Przysięgam, że jedną z wymienionych jakości ten tekst ma, ale trudno nadać kilku zdaniom wszystkie te cechy naraz.
Dwóch perkusistów z warszawskiej sceny alternatywnej dzięki wsparciu internautów stworzyło fajny i ważny album. „Mała płyta” Jerza Igora to piękny przedmiot i – tak jak bywało w latach 80. w przypadku nagrań stworzonych z myślą o najmłodszych – dźwiękowa przyjemność. I dla dzieci, dla dorosłych.
