Wokalnie jest jak chłopiec przystępujący do pierwszej komunii: stremowany w obliczu ceremonii, spętany zwyczajem, stara się jeszcze bardziej. Pielęgnuje niedoskonałość.
Polska publiczność nie jest przyzwyczajona do takiego hip-hopu, jaki serwuje Robert Piernikowski. Tu zderzają się marzenia, melancholia, zmęczenie i zniechęcenie.
Na płycie członka duetu Syny słowo rzadko wypływa na powierzchnię i zaraz tonie. Jest w „Grudzie” rodzaj nostalgii, który kojarzy mi się ze Świetlikami.
Do polskiego hip-hopu ustawiają się bokiem, a nawet tyłem. Rapują o „estresso na osiedlu”, pisaniu wierszy i sercu, które dudni. Na płycie „Sen” Syny są jak Bruce Lee w labiryncie luster z „Wejścia smoka”.
Nazwy Lauda używa małżeństwo Iwona i Błażej Król. Błażej w duecie UL/KR i później solo jako Król (także z pewnym udziałem Iwony) jest bohaterem ostatnich lat w polskiej muzyce niezależnej – nagrywał krótkie, liryczne piosenki oparte na elektronice i przetworzonej gitarze.
Po świetnej płycie hiphopowego duetu Syny opublikowanej zimą wydawnictwo Latarnia latem proponuje solowy album berlińczyka Dawida Szczęsnego znanego np. z grupy Niwea. Tam współpracował z Wojciechem Bąkowskim jako producent, teraz sam staje za mikrofonem.
