Czasem potrzeba świeżego startu. Najlepiej wie o tym Spięty, lider Lao Che, który ma na koncie świetny solowy album „Antyszanty”. Jego nowy artystyczny pojazd to nie bolid, lecz autobus – wsiedli do niego wszyscy muzycy zespołów Lao Che i Pink Freud.
Na koniec serii o polskich zespołach, które weszły na przysłowiowy szczyt w poprzedniej dekadzie, zaległa recenzja albumu Lao Che. Podobnie jak Happysad wkrótce po premierze była to złota płyta. No a poza wszystkim zawsze to jakiś wspólny wątek ze świetnym „Pirxem” Krojca.
Wiadomość numer jeden promująca nową płytę Lao Che brzmiała: „tym razem naprawdę bez konceptu”, co odnosiło się do tekstowej integralności każdego z trzech pierwszych nagrań płocczan: o Słowiańszczyźnie, Powstaniu i Bogu (i człowieku). Muzycznie zawsze było eklektycznie i to się nie zmienia. Za to teksty są teraz bardziej zróżnicowane, choć wciąż, jak to u Spiętego, hermetyczne, napisane kodem ze skojarzeń, cytatów i zabawnych, egzotycznych (czasowo, nie przestrzennie) słów.
W Warszawie mignęła w styczniu dość kultowa impreza – Wieczór Twórczości Żenującej „Zacieralia”. Co roku garnek na głowie uprawnia do tańszego wstępu. Jednak Spięty nawet z durszlakiem na czerepie na taryfę ulgową raczej nie może liczyć, bo sprawa jest poważna. W Polsce solowe debiuty gwiazd – Kazik, Nosowska – powodują trzęsienia ziemi i również po „chłopcu od powstania” spodziewano się wiele.
