Są coraz bardziej obecni na świecie, ale dopiero w tym roku przekonali mnie do siebie koncertami – widziałem trzy, każdy inny. Oby duża europejska trasa była tylko preludium do większych sukcesów.
Nie mam rankingu koncertów, bo nie wszystko widziałem, nawet nie połowę. Kilka rzeczy bardzo mi się podobało, kilka było wtopą. Jakie krążą energie? Co z tekstami?
Nie grają bardzo skomplikowanej ani nowoczesnej muzyki, ale są mistrzami w swojej dziedzinie. Ładny utwór Trupy Trupa zawsze w pewnym momencie osunie się w chaos, nastąpi płacz i zgrzytanie zębów.
Gdy ma się w składzie utalentowanego organistę, przestery na gitarach, a także sympatię do lat 60. w muzyce, to łatwo utkwić w przewidywalnej stylistyce. Trójmiejski kwartet Trupy Trupa gardzi łatwizną. Ich trzecia płyta „Headache” jest dojrzała, różnorodna i pełna atrakcyjnych kompozycji (a klawiszowiec grywa na gitarze).
Druga część składanki opowiadającej historię najnowszą sceny trójmiejskiej i jej okolic. Na tę kompilację składa się aż 28 utworów tyluż wykonawców, które podzielono na dwie płyty – jedną zajmują produkcje elektroniczne i eksperymentalne, drugą zapełniły bardziej tradycyjne piosenki oraz muzyka gitarowa.
Pokręcone zjawisko. Z jednej strony „++” ma dużą energię, niemal koncertową, a z drugiej – bardzo przemyślaną konstrukcję. Brzmi szorstko, ale smacznie.
