O ile „Present Tense”, poprzedni album Wild Beasts, opowiadał o życiu online, o tyle piąta płyta Brytyjczyków mówi o seksualności i wzorcach męskości. Jej brzmienie sporo zawdzięcza czerpiącemu z disco i soulu popowi sprzed trzech-czterech dekad.
Co się wydarzyło latem 2008 r.? Metronomy nagrywało bardzo później chwaloną imprezową płytę „Nights Out”. Od tamtej pory projekt Josepha Mounta skręcił na parę lat w stronę piosenek psychodelicznych i gitarowych. Teraz wraca z płytą sentymentalną, zbyt wcześnie tęskniącą do ery tęsknoty za elektroniką lat 80.
Harmonijna płyta złożona z piosenek w różnych stylistykach. Laura Mvula była w czołówce plebiscytu BBC Sound Of 2013, w którym specjaliści rynku muzycznego typowali przyszłe gwiazdy.
Film „One More Time, With Feeling” był pokazywany w kinach tylko jednego dnia – w czwartek 8 września. Dzień przed premierą płyty „Skeleton Tree” poznałem piosenki, zobaczyłem czarno-biały dokument i Cave’a radzącego sobie po śmierci syna.
Na etapie trzeciego albumu muzyka Gold Pandy stała się doskonale przewidywalna. Nie przepadam za takim obrotem spraw, choć można to (i jego) lubić. Najgorsze, że metoda konstruowania piosenek wypracowana przez Brytyjczyka nie może zaskoczyć chyba nawet jego samego.
To nagranie brzmi jak kombinacja czegoś dawnego ze świeżym, przy czym to dawne zajmuje bardziej poczesne miejsce. Londyńskie trio Haelos nawiązuje do muzyki przełomu lat 80. i 90., zwłaszcza do bristolskich grup Massive Attack i Portishead czy do DJ Shadowa. Wplata się w to organiczny, pełen spokojnych syntezatorów styl Moby’ego.
