Wokalistka i instrumentalistka Karolina Cicha kontynuuje badania muzyki źródłowej Podlasia, ze szczególnym uwzględnieniem jego wielokulturowości.
Po płytach z muzyką dawnego Podlasia – „Wieloma językami” i „Jidyszland” – Karolinę Cichą znosi do Azji. W niewyszukanym tytule chodzi o pozornie odległe od siebie sposoby śpiewania i grania, języki, muzyczne skale. Dla mnie istotne jest jeszcze coś. Ród Shafqata Ali Khana para się śpiewem od co najmniej 500 lat.
Zaczyna się od lekcji wymowy słowa „Bialystok” przechodzącej w monolog w jidysz. W głos mówiącej Belli Szwarcman-Czarnoty wplata się powoli „Białystok majn hejm”, przepiękna pieśń na cześć małej ojczyzny napisana w Taszkiencie na początku wojny.
Biegła w Różewiczu i warszawskich duetach Karolina Cicha ma nowy, w pełni autorski materiał. Jej głos jest wykorzystany (i nagrany) fenomenalnie. Słychać każde słowo, słychać każdy zakręt. Oddech. Po aktorsku Cicha (związana przez kilka lat z Gardzienicami) oddaje rozpisane wcześniej emocje.
