Granie Los Campesinos niewiele ma wspólnego z tym, co działo się w muzyce w 2008 roku, nie nadaje się do tańców, przynajmniej nie pod szklaną kulą. Konserwa w żywe oczy. Energetyczne i żywe, chwytliwe i urocze kawałki.
Talent do piosenek Sir Paula jest znany, możliwości jego głosu, nawet jeśli ostatnio nie w pełni wykorzystawane – są wielkie, ale nie musi już nic udowadniać. Tym większa radość, że jeszcze raz spróbował szczęścia z Youthem i że pierwszy raz dał głos na wspólnym nagraniu.
Pustki zostały okiełznane i wydaje się, że nie ma powrotu do niedbałego, garażowego, sprawiającego wrażenie chaosu brzmienia z pierwszych płyt. Szkoda, że piosenkowy okres zaprowadził zespół do „Końca kryzysu”, a nie w jakąś ciekawszą stronę.
Jeśli ta elektronika specjalnie ma drażnić i jeśli kogo ze słuchaczy to uszczęśliwia, no to ekstra. Plumka, tak trzymać. Chciałoby się jednak czasem w tę lub też w tamtę – w kiczowatą gładkość głosu lub upierdliwość i przedobrzenie podkładów.
W 2001 roku grupa Happy Pills leciała na podbój USA akurat tego dnia, którego samoloty uderzały w wieżowce w Nowym Jorku i Pentagon w Waszyngtonie. Zespół został zawrócony na Stary Kontynent, do podboju nie doszło. Wkrótce Happy Pills się rozpadli, a Mariusz Szypura skoncentrował się na graniu z Silver Rocket, z którym we wrześniu wydał trzeci już album. „Tesla” jest hołdem dla genialnego wynalazcy z przełomu wieków, który w odróżnieniu od grupy Happy Pills (wprawdzie ponad sto lat wcześniej) dotarł do Ameryki, lecz choć dokonania miał wielkie, umarł w samotności i zapomnieniu.
„Amnestia” jest bezczelna i bezkompromisowa. Nic bardziej zabawowego, tanecznego, melodyjnego. Na parkiet, na plażę, na rower, wrotki, łyżwy, na doskonałe popołudnie.
