Film „One More Time, With Feeling” był pokazywany w kinach tylko jednego dnia – w czwartek 8 września. Dzień przed premierą płyty „Skeleton Tree” poznałem piosenki, zobaczyłem czarno-biały dokument i Cave’a radzącego sobie po śmierci syna.
Poczuwam się do obowiązku pisania o filmach, na które pójdę na Docs Against Gravity i okażą się dobre. Takim filmem jest węgierska (ulubione słowo niektórych autorów) produkcja „Pociągiem w dorosłość”.
W czwartek zaczął się festiwal Docs Against Gravity, zostałem wyróżniony zaproszeniem na nowy film Wernera Herzoga „Lo i stało się. Zaduma nad światem w sieci” w kinie Luna.
W którąś niedzielę oglądałem mistrzostwa świata w kolarstwie, wyścig szosowy w Richmond w Wirginii. Rok temu wygrał Michał Kwiatkowski, teraz też długo koledzy z drużyny ciągnęli go do przodu, przyjechał ósmy. Pierwszy był Peter Sagan.
Fałszywy dokument czy prawda fabularyzowana? „20 000 dni na ziemi” pokazuje hipotetyczny dzień z życia artysty żyjącego z wywoływania dreszczy. To piękny, plastyczny film.
Z powodu niedawnego felietonu Wojciecha Orlińskiego obejrzałem „Blade Runnera”. Uderzyło mnie to, że to film bardzo bliski temu, który mniej więcej w tym samym czasie nakręcił brat Ridleya Scotta – Tony. Nie tylko dzięki „polskiemu” tłumaczeniu obu tytułów. U nas „The Hunger” został „Zagadką nieśmiertelności”, a „Blade Runner” – „Łowcą androidów”.
