Jest tu wszystko to, za co kochamy brytyjskiego rock and rolla: „Combat Sports” to szybki i bezbolesny zastrzyk z piosenek – 11 przyzwoitych trzyminutówek z gitarami, bębnami i dobrym wokalem.
Teksty Osieckiej są uznawane za najlepsze w historii polskiej piosenki. Zawsze wolałem Młynarskiego i Przyborę, rzecz gustu. Jeśli jednak chodzi o kompozycję, Krajewski nie ma sobie równych.
Trójmiejski The Bubble Chamber działa od 2011 roku. Gdzieś w tamtym czasie w komercyjnym rozkwicie była muzyka dubstepowa, do której liczne nawiązania przynosi debiutancka płyta „Sound_A”. Bywa, że zespół sięga głębiej – do drum’n’bassu królującego w latach 90.
Czwórka z Poznania sięga po sprawdzone patenty: lekkie gitarowe granie i ładny wysoki śpiew po angielsku. Powtarzam sobie: spokojnie, w operze aktorzy-śpiewacy udają, że są kim innym gdzie indziej i kiedy indziej, przez co łatwiej im opowiadać o rozterkach przedstawicieli gatunku tu i teraz.
Armia syntezatorów walczy o odświeżenie formatu neo soulu czy może wokalnego jazzu. Kochają ten zespół Prince, Erykah Badu i Q‑Tip. Mają rację: „Choose Your Weapon” to świetnie zaśpiewana, nowoczesna w brzmieniu płyta, którą prędzej niż na półce „soul/jazz” można położyć w działce „australofuturyzm”.
Coś z tej półki co Muchy: gitarowy zespół śpiewający niegłupie teksty po polsku do melodyjnych, podpatrzonych u Brytyjczyków piosenek. Główne tematy to miasto, taniec, znajomości z potencjałem i znajomości dopiero potencjalne.
