„Have no fear, De La Soul is here” – to słowa ze skitu (rodzaju przerywnika) „You Go Dave” z nowego albumu wujów nowojorskiego hip-hopu. Sama prawda: do ostatniej chwili nie obawiałem się, że przekroczę termin wysłania recenzji do redakcji.
Druga płyta nowego zespołu Kathleen Hanna – ikony feminizmu i punk rocka – to zbiór szybkich piosenek po trzy-cztery minuty. Hanna sławę zdobyła, kierując Bikini Kill i Le Tigre. Dziś gra melodyjnie, poppunkowo i surfowo.
Chance The Rapper i Kanye West stale są porównywani. Obaj z Chicago, rapowali nawzajem na swoich płytach. 23-letni Chance nie dał się skusić żadnej wytwórni, długo wyczekiwany trzeci mixtape „Coloring Book” wydał sam, organizując premierę przypominającą szkolną wycieczkę (autobusy, słodycze, radość).
Że też koncertują tylko na zachodniej półkuli! Rockowa Neko Case, folkowa Laura Veirs i prawdziwa gwiazda, od lat ignorująca podziały gatunkowe K.D. Lang spotkały się – w epoce światłowodów i satelitów nie jest to oczywiste – by od zera wymyślić wspólne piosenki.
Pięć lat zabrało Paulowi Simonowi nagranie nowego albumu. W jednym z utworów słychać tykanie zegara, ale 74-letni Amerykanin pograł tym razem bardzo nowocześnie. Czy pomógł producent Roy Halee (lat 81!), który pracował już przy pierwszych demówkach Simon & Garfunkel w 1964 roku?
Zestaw coverów The Grateful Dead: 59 utworów, ponad 300 minut muzyki. Dowód na aktualność legendy amerykańskiego rocka? Raczej na żywotność dzisiejszej sceny.
