Wygląd, styl śpiewania i teksty Sonimiki są mylące. To już okrzepła artystka, która swoją trzecią płytą „Federico” debiutuje w wielkiej wytwórni. Co najmniej od przeboju „Lemoniada” sprzed kilku lat Sonięmiki wyróżnia rzadki w muzyce pop minimalizm.
Ta płyta bezsprzecznie jest wielka i świetna. Oby nie pozostała rzeczą tylko dla koneserów. Gdyby nawet wysypać na stół wór porównań, to i tak nikogo nie zbliży to do sedna brzmienia LXMP. „Żony w pracy” to muzyka, jakiej nie bywa.
Czasem potrzeba świeżego startu. Najlepiej wie o tym Spięty, lider Lao Che, który ma na koncie świetny solowy album „Antyszanty”. Jego nowy artystyczny pojazd to nie bolid, lecz autobus – wsiedli do niego wszyscy muzycy zespołów Lao Che i Pink Freud.
Aphex Twin czy Jonny Greenwood z Radiohead od dawna sięgają po muzykę Krzysztofa Pendereckiego. On właśnie dyrygował półtora roku temu III Symfonią (1976) swego zmarłego w 2010 r. rówieśnika Henryka Mikołaja Góreckiego, gdy śpiewała Beth Gibbons z Portishead.
Moderat składa się z duetu Modeselektor (Gernot Bronsert i Sebastian Szary) oraz Apparata (Sascha Ring) śpiewającego w większości utworów. Razem są już kilkanaście lat, choć nie zawsze Moderat był dla nich projektem pierwszego wyboru. W końcu jednak stał się bardziej popularny niż jego części składowe i muzycy za tą sławą podążyli.
To nagranie brzmi jak kombinacja czegoś dawnego ze świeżym, przy czym to dawne zajmuje bardziej poczesne miejsce. Londyńskie trio Haelos nawiązuje do muzyki przełomu lat 80. i 90., zwłaszcza do bristolskich grup Massive Attack i Portishead czy do DJ Shadowa. Wplata się w to organiczny, pełen spokojnych syntezatorów styl Moby’ego.
