Dla „Lampy” rozmawiam z zespołem Kim Nowak dzień przed pierwszym koncertem w Powiększeniu. O tym, jaka muzyka jest najbliżej ulicy. O tym, kiedy trzeba iść do domu i się przespać, co robić w wakacje i czy język polski jest fajniejszy niż MySpace.
Fisz i Emade to w polskiej muzyce okołohiphopowej duet cudownie oryginalny. Przez dziesięć lat, które upłynęły od wydania debiutanckiej płyty „Polepione dźwięki”, mieli mnóstwo pomysłów na siebie. Z każdą płytą coraz więcej w nich pewności, umiejętności kompozycji i aranżowania, a także radzenia sobie z koncertową publicznością.
Dżentelmen z wykrzyknikiem nazwę (i nie tylko) ma od Afghan Whigs, zasoby ludzkie z Trójmiasta, a muzykę często od Editors i Placebo. Rock, rock, rock, bez dodatkowych określeń.
Dużą płytę Leonoffa „Fotoplastikon” (ma być w czerwcu) poprzedza epka z podtytułem „Funky & Folk Orchestra”, która zdradza aż 19 minut z materiału. Są to prawdopodobnie tzw. najlepsze momenty na płycie. Mój Boże, już się boję tego, co będzie na pełnym wymiarze.
Warszawsko-sosnowiecki 52um na etapie pierwszej płyty był dla mnie symbolem D.I.Y., raczej przedsięwzięciem czy wyzwaniem rzuconym światu, niż zespołem muzycznym. Wtedy w ten projekt zaangażowało się kilkadziesiąt osób. Debiutanckie wydawnictwo składało się z właściwej płyty, ze świetnych remiksów i, na deser, z DVD pełnego dość ciężkich filmów do tej muzyki.
Wygrywasz konkurs, nagrywasz płytę. Jesteś z Trójmiasta, warto cię sprawdzić. Liderka Marli Cinger (tak, „Fight Club”), autorka większości repertuaru Joanna Kucharska (bas Kiev Office) śpiewa w stylu, który kojarzy mi się z Edytą Bartosiewicz albo Kasią Sobczyk (tą drugą, znaną m.in. z grup Los Trabantos oraz Kasia i Wojtek).
