Ta płyta bezsprzecznie jest wielka i świetna. Oby nie pozostała rzeczą tylko dla koneserów. Gdyby nawet wysypać na stół wór porównań, to i tak nikogo nie zbliży to do sedna brzmienia LXMP. „Żony w pracy” to muzyka, jakiej nie bywa.
Powrót z nicości duetu, który był zbyt zajęty i zbyt rozlazły, żeby po debiucie (2008) pociągnąć temat i robić rzeczy, które zazwyczaj robią zespoły. Koncertów było niewiele, drugi album ukazuje się z kilkuletnim poślizgiem.
Debiutowali przed dwoma laty, a teraz wydali drugą, w teorii„trudną” dla każdego zespołu płytę. Lepszą niż pierwsza. Tytuł „Wunderkamera” sugeruje jakieś dziwactwo, inność, kolekcję oryginałów z różnych parafii, ale piosenki z tego albumu to dobrze pomyślana i elegancko wykonana całość.
Płyta lekka i pomysłowa. Lomi lomi to hawajski masaż relaksujący, a tę nazwę wybrał sobie warszawski zespół kierowany przez Piotra Domagalskiego znanego m.in. z Levity. Nie jest to broń Boże jazzowy album, nie gra w nim też żadna ze sztandarowych postaci wytwórni Lado ABC.
Kolejna płyta zarejestrowana przez jednego z najbardziej utalentowanych producentów młodego pokolenia – Michała Kupicza. Lotto to trio, w którego składzie są improwizatorzy: kontrabasista Mike Majkowski (Blip, Roil, Hailu Mergia Trio), perkusista Paweł Szpura (Wovoka, Cukunft, Hera) i gitarzysta Łukasz Rychlicki (m.in. Kristen).
Dwa lata temu ten warszawski kwartet miał naprawdę królewskie wejście. Lider zespołu, gitarowy poszukiwacz Raphael Rogiński sięgnął po spirituals, tradycyjne amerykańskie pieśni, z repertuaru Blind Williego Johnsona, by tropić powiązania między pierwotnym śpiewem, bluesem a muzyką Papuasów.
