Do polskiego hip-hopu ustawiają się bokiem, a nawet tyłem. Rapują o „estresso na osiedlu”, pisaniu wierszy i sercu, które dudni. Na płycie „Sen” Syny są jak Bruce Lee w labiryncie luster z „Wejścia smoka”.
Na czwartej solowej płycie Błażej Król potwierdza kompozytorski kunszt i talent słowny. Centralnymi punktami jego poetyckiego świata są tym razem niemożność, kara i wina.
O swojej twórczości piszą tak, jakby była niesłuchalna: muzyka filmowa, transcendencja, hipnotyczność. Tymczasem Squid robią muzykę bardzo przystępną, „jadalną”, a jednak inną. To powód do chwały.
„Trzech jest mocarzy: papież, król i ten, co nie ma nic”, woła Tomasz Radziszewski w „Dolindo”. Tym przysłowiem posługiwał się ksiądz Dolindo Ruotolo.
Trzy piosenki plus remiks i nagranie koncertowe składają się na pierwsze dzieło żywieckiego kwartetu Sonbird, młodej nadziei sceny songwriterskiej.
Dawność połączona z przyjemnymi bitami i prowincjonalnością. Polskie Nagrania dysponują melancholią i bezpośredniością, która przypomina Bitaminę.
