Muzycznie grupa z Nashville (!) zajmuje się alt country. Prawdziwi kowboje czymś takim karmią świnie, z kolei wrażliwi i czuli wielbiciele muzycznej alternatywy czczą to i kupują na płytach w niemieckiej wytwórni Glitterhouse (np. Walkabouts).
Ta nazwa pasuje mi do tego, na co czasem pozwalam sobie w tej rubryce. Wrzucam tu rzeczy z działki red. Handzlika – odważne, ale nierezygnujące z komunikacji. „Jazz” oznaczałby tu muzykę wymagającą, zaspokajającą potrzeby wydumane czy niszowe, a „pospolitość” stałaby może nie za powszechność, ale potoczną rozumialność (czyli anty-niezrozumiałość).
Jeden z najlepszych warszawskich perkusistów ma solową płytę. Spieszę z uspokajającą informacją: nie śpiewa. Album jest zapisem koncertu, który Hubert Zemler dał rok temu w piwnicy na Chłodnej 25.
„Podróż na księżyc” Georges Méliès nakręcił w 1902. Ten kilkunastominutowy niemy film został odnowiony na bazie ręcznie kolorowanej kopii znalezionej w Hiszpanii i wyświetlony na festiwalu w Cannes w zeszłym roku. O muzyczną ilustrację do nowej wersji poproszono rodaków Mélièsa, francuski duet Air.
Parę lat temu to byłby hit. Mógłby tchnąć w polskie indie świeżość – eksploatuje nową falę, wieje chłodem, kłania się shoegaze’owi. Jednak dzieciaki, które chodziły wtedy na gitarowe koncerty, same się już zorientowały, że wąskie spodnie nie teleportują do Nowego Jorku. Dziś „Weird Polonia” to album haute couture, ale z poprzedniej epoki.
Kierownik lubi zagadnąć: wciąż piszesz o niszowych artystach, a porównujesz ich do kompletnie nieznanych. Może coś dla ludzi? Staram się, ale pewnie znów nie będzie satysfakcji.
