To samo co solowe nagrania Liz Harris, występującej w tym wariancie z fortepianem i jako Grouper, ale inaczej. Helen to gitarowy zespół, w którym Harris ma dodatkowych muzyków. Dwoje lub troje, ale do tego tematu jeszcze wrócimy.
Na nowej płycie John Lake prezentuje muzykę inspirowaną poszukiwaniami „rytualności przefiltrowanej przez kulturę masową”. Są tu trzy około minutowe utwory i pięć długich (6–12 minut). Z tych ostatnich każdy opowiada o jednym bóstwie czy duchu, który w zdeformowanej postaci jest obecny w filmach, komiksach czy miejskich legendach.
W ostatnich latach wielu zachodnich muzyków sięga po brzmienia i rytmy Afryki lat 70. Lokalne grupy pięknie łączyły wtedy afrykańską polirytmię z europejskim jazzem i popem (nurty highlife i afrobeat). Teraz sytuacja się odwraca: Afrykanin z krwi i kości, ignorując Vampire Weekend i Tune-Yards, odwołuje się do tamtej spuścizny.
The Dumplings szykują następcę ładnego debiutu „No Bad Days” (2014), ale ich wokalistka Justyna Święs nie próżnuje. Po kilku utworach zaśpiewanych z Fiszem i Emade współpracuje teraz z producentami Wojtkiem Urbańskim i Łukasza Stachurko (Sonar Soulem).
Trzecia rzecz jednego z najbardziej oryginalnych zespołów polskiego alternatywnego rocka. Trio Organizm gra obok mód, ma wyostrzone, dopieszczone brzmienie – chłodne i teraz mocno elektroniczne – i ciężkie tematy w tekstach.
Zaczyna się od lekcji wymowy słowa „Bialystok” przechodzącej w monolog w jidysz. W głos mówiącej Belli Szwarcman-Czarnoty wplata się powoli „Białystok majn hejm”, przepiękna pieśń na cześć małej ojczyzny napisana w Taszkiencie na początku wojny.
